Zwanger zijn is helemaal niet leuk!
Voordat je dit stuk leest wil ik alvast mijn excuses aanbieden. Want misschien vind/vond jij het wél leuk om zwanger te zijn. Of denk je: kan dat mens alsjeblieft haar mond houden, ze mag blij dát ze in verwachting is. Maar het moet er even uit: ik vind zwanger zijn even helemaal niet leuk.
Oh, wat werkt de natuur toch mooi. Want voordat ik in verwachting raakte van de tweede dacht dat ik zwanger zijn heel leuk vond. Tuurlijk, ik had bij Bente last gehad van hoofdpijn en was veel moe geweest. Maar hoe mooi was het, die mooie ronde buik, het wezentje dat erin ronddraaide en alle verwachtingen en voorbereidingen die er bij een zwangerschap komen kijken? Maar nu het weer zoveel is, komt de reality-check.
Chronische ellende
Want ik zit nu op 17 weken, en ik vind het helemaal niet leuk. Ik ben/heb:
- Chronisch vermoeid (ja, nog steeds, ook al is het 1e trimester voorbij). Ik lig ongeveer elke avond om 21:00 op bed;
- Chronisch hoofdpijn (op een enkele dag per week na);
- Chronisch niet in de stemming voor wat dan ook (door bovenstaande twee punten gecombineerd met hormonen)
Bezorgdheid
En dan heb je nog die ellendige bezorgdheid, die je eigenlijk tijdens je hele zwangerschap blijft houden (of eigenlijk: je hele leven). Die eerste twaalf onzekere weken, dan toeleven naar de 20 weken echo en dan naar de bevalling. Wetende dat het altijd nog mis kan gaan.
Toch even klagen
Ik mag natuurlijk niet klagen. Want ik weet hoeveel vrouwen er met mij zouden willen ruilen. Maar ik doe het toch even, want ik denk/weet dat er veel vrouwen met mij zijn. Misschien zelfs wel met nog veel ergere klachten (ik heb een vriendin die beide keren 14 weken misselijk was), maar wel met hetzelfde dubbele gevoel. Natuurlijk is het wonderbaarlijk wat zich afspeelt in je buik en ben je daar heel gelukkig mee, maar soms is het gewoon ook wonderbaarlijk &*@.
Lichtpuntje
Maar: de goede weken zijn in aantocht. Bij Bente ging ik mij rond de 20 weken ineens veel beter voelen. Had ik geen hoofdpijn meer, kon ik weer om 23:00 naar bed, was ik weer een gezellige vrouw/collega/vriendin die niet alleen maar aan het zeuren was.
De leuke dingen
Dan heb ik (hopelijk) een goede 20 weken echo gehad. En het leukste: dan kan je de baby ook echt voelen. Niet alleen van binnen, maar ook van buiten. Dat blijft bijzonder. En dan denk ik over een jaartje vast weer, als ik een vrouw met een bolle buik zie: wat is het toch bijzonder, om zwanger te zijn…