Weet je meteen dat je zwanger bent? 

Twee zenuwslopende, eeuwig-durende weken zitten er tussen het moment van conceptie en het moment dat je DE TEST mag doen. Voor mij was die zwangerschapstest een bevestiging van wat ik stiekem al wist. Het was raak.

Als ik het TLC-programma I didn’t know I was pregnant mag geloven, zijn er vrouwen die tot aan de bevalling niet weten dat ze zwanger zijn. Aan de andere kant heb je de ‘Ik wist het meteen’-vrouwen. Ik behoor meer tot die laatste groep: ik wist het bijna meteen. Maar dat was niet helemaal mijn verdienste.

Over m’n nek

Voor mijn werk mocht ik een aantal dagen naar Ibiza. Mijn collega en ik gingen nog even naar de wc voordat we zouden boarden en toen ik die warme, stinkende wc-ruimte inkwam ging ik bijna over m’n nek: ik trok die lucht gewoon écht niet. Mijn collega zei lachend: ‘Je bent toch niet zwanger?’ Ik: ‘Nee joh!’, maar ondertussen dacht ik: het zal toch niet? Ik was op dat moment zo’n 1,5 maand gestopt met de pil: zou het nu al zover zijn?

Duizelig en misselijk

De dagen erna hingen aan elkaar van hoofdpijn en moeheid. Op zich niet heel vreemd, heb ik wel vaker. Maar wat wél opviel, was dat ik ’s nachts helemaal duizelig en misselijk wakker werd. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Maar ja, testen kon nog niet. Daarmee kun je het beste wachten tot je je menstruatie hebt gemist. Gelukkig had ik een zeer regelmatige cyclus en wist ik tot op de dag nauwkeurig wanneer ik ongesteld zou moeten worden. Dat was een dinsdag, weet ik nog.

Supermoe

Ondertussen was mijn vriendin P. op Ibiza aangekomen, met wie ik nog een paar dagen op het Spaanse eiland zou blijven. Ik vertelde haar mijn vermoedens – ik ben zo iemand die dat niet voor zich kan houden. Ondertussen groeide het vermoeden: ik was super-super- supermoe en voelde me gewoon anders.

Zou het dan echt?

En toen de dinsdag was verstreken en ik niet ongesteld was geworden, wist ik het zeker: het was zover. Mijn man, die ik uiteraard nauwkeurig op de hoogte had gehouden via whatsapp, had hetzelfde gevoel. We besloten te wachten met testen tot ik weer terug was in Nederland. De rit terug van het vliegveld naar huis was heel gek: P., man en ik keuvelden over de vakantie, maar eigenlijk dachten we allemaal maar aan één ding: vanavond weten we het zeker.

Geduld

Bij thuiskomst gingen we nog even wat boodschappen halen en ik griste nog snel een extra zwangerschapstest uit het rek. We hadden er wel eentje liggen thuis, maar toch eentje voor de zekerheid. Dat was maar goed ook, want door de spanning ging de eerste test helemaal verkeerd. Ik had de gebruiksaanwijzing niet goed gelezen – geduld is niet mijn sterkste punt. Dus veel drinken en later op de avond nog een keer proberen. Precies waar je op zo’n moment op zit te wachten: nog langer wachten.

Blauwe streepjes

Om een uur of elf ’s avonds was het eindelijk gelukt. Ik legde de test tussen op in op tafel en zette de kookwekker. En ja hoor, al vrij snel verschenen daar de twee blauwe streepjes. Het was echt zo. We staarden elkaar een beetje schaapachtig aan: wij werden papa en mama. Natuurlijk belde ik daarna mijn vriendin P. Ik gilde: ‘Ik ben zwanger!’

Meteen gelijk

De maandag erna vroeg mijn collega: ‘En, hoe is het nou afgelopen?’ ‘Nee, het was niks’, loog ik. Toen de cruciale twaalf weken waren verstreken, kon ik haar pas de waarheid vertellen: ze had meteen gelijk gehad.

Lees ook:

Ode aan de zwangerschapsbroek
7x doen in je zwangerschapsverlof
De 9 lekkerste Netflix-series voor tijdens je verlof