Ode aan de zwangerschapsbroek

Toen ik gisteren op de fiets zat en ik steeds mijn shirt naar beneden aan het sjorren was en de knoop in buik voelde priemen, dacht ik (weer eens): ik mis mijn zwangerschapsbroek. Daarom: een ode aan de positiebroek.

Met twaalf weken zwangerschap schafte ik mijn eerste zwangerschapsbroek aan. Er was nog niets van een buikje te zien, maar toen al zag ik de vele voordelen ervan: geen knopen die in je buik prikken, geen blote rug als je shirt omhoog of je broek omlaag kruipt, altijd een warme rug en buik én – last but not least: die stretchband werkt net dat overtollige vetje weg.

Alle varianten

En ik kreeg gelijk: de zwangerschapsbroek en ik waren de perfecte match. Hij deed en was alles wat ik van hem had verwacht. En meer: de positiebroek gaf mij een geborgen gevoel; alsof ik door die stretchband mijn kindje nog dichter bij me droeg. Dus kocht ik er nog een. En nog een. En ook een chillbroek-variant, een korte variant en een sportvariant (niet dat ik sportte, maar die zat nog lekkerder dan de gewone).

Pijnlijk afscheid

Waar sommige pas bevallen vrouwen niet kunnen wachten om hun eigen spijkerbroek weer aan te trekken, deed ik dat pas toen ik dermate was ontzwangerd dat de zwangerschapsbroeken van mijn kont gleden (zeg maar een half jaar na de bevalling pas… :)) Met pijn in mijn hart stopte ik de broeken in een zak met positiekleding en nam afscheid: Dag fijne broeken, tot de volgende zwangerschap.

Groot gemis

Dus eigenlijk wil ik met deze ode pleiten voor de positiebroek voor niet-zwangeren. Dus niet met een band waar een strandbal in past, maar met eentje waar je net je vetjes in weg kunt stoppen. En die verder alle gemakken van de positiebroek heeft. Gat in de markt, toch?

Lees ook:

7x Doen in je zwangerschapsverlof

De 7 beste baby bespaartips

8x babyspullen die je echt nog niet nodig hebt

Bewaren