Stress! Vakantie met een baby!

Sinds de komst van Bente ben ik nog nooit zo gestrest geweest als de dagen voordat we op vakantie gingen. Had ik alles wel bij me? Zou ze de lange reis wel trekken? Zouden het niet teveel indrukken zijn? Gelukkig viel het alleszins mee.

Stiekem bleef ik liever thuis. In mijn veilige haven. Alle spulletjes paraat, lekker schoon en fris en een supermarkt op loopafstand. Wat wil je nog meer? Nou, op vakantie. Want die muren van mijn huis kwamen toch wel een beetje op me af na al die weken verlof. En het zou ook wel lekker zijn om een paar weekjes echt even alleen met z’n drieën te zijn. Maar waar moesten we heen, met een baby van 11 weken?

‘Hoe krijg ik al die spullen mee in het vliegtuig?’

Het idee was om terug te gaan naar waar wij vorig jaar onze huwelijksreis beleefden: een idyllisch huisje bovenop een Toscaanse berg. Met het vliegtuig. Maar nadat ik de zoveelste nacht wakker had gelegen van hoe ik de babyuitzet meekreeg in 1 koffer en of haar oortjes wel tegen vliegen bestand waren, besloot ik dat ik met de auto wilde. Italië was dan net even te ver. Uiteindelijk werden de Franse Alpen de eindbestemming. De 11 uur rijden zouden we in tweeën splitsen en onderweg in een hotelletje overnachten. Toen kwamen de volgende zorgen: wat als ze de hele weg zou huilen? Wat als ze haar eigen wieg te erg zou missen? Kortom: wat als onze superlieve baby in een draakje zou veranderen?

‘In Frankrijk hebben ze supermooie babyverschoonkamers’

Het tegendeel bleek waar. Twee dagen lang twee uur rijden en vervolgens één uur stoppen om te voeden, verschonen en de benen te strekken bleek prima te doen. In Frankrijk hadden ze zelfs supermooie babyverschoonkamers in de wegrestaurants. België daarentegen was wat dat betreft echt een drama. Het sanitair voor de volwassenen was al een stinkende troep, laat staan dat ze een plek hadden om baby’s te verschonen. Gelukkig kon dat ook op de bijrijdersstoel. Bente vond het allemaal wel prima. Ze sliep heerlijk, dronk goed en keek elke keer verbaasd om zich heen waar ze nu weer was beland. In het hotel onderweg hadden ze een babybedje op de kamer gezet.

‘Eindelijk kregen we de avonden weer terug’

Eenmaal op de bestemming ging het zelfs nog beter dan thuis. Eindelijk maar toch ontwikkelde Bente een slaapritme. Ze sliep overdag meerdere keren in haar bedje, waar ze voorheen overdag alleen wilde dutten op mijn buik. Maarten kon mij met een gerust hart achter laten om te gaan fietsen, en ik op mijn beurt om een duik in het zwembad te nemen en een boekje te lezen. En we kregen de avonden weer terug, want ook ’s avonds wilde ze nu wel in haar bedje slapen. Samen op het terras naar de sterren kijken met een kopje thee en een chocolaatje. Wat een heerlijkheid!  Natuurlijk is vakantie met een baby anders. Je moet rekening houden met de voedingen en de slaapjes, kunt niet elke avond meer uiteten of maar rondrijden en kijken waar je belandt. Maar ik vond het alleszins meevallen. Eén ding is zeker: het is in ieder geval leuker dan thuisblijven.