‘Oei, ik groei’: onmisbaar in je boekenkast

Er is één boek waar ik – en waarschijnlijk de meeste moeders – niet zonder kan: ‘Oei, ik groei’. Dé Bijbel onder de ouders. Een feest van herkenning als je kind in een lastige fase (lees: groeisprong) is beland en jij met je handen in het haar zit.

Toen Bente 4/5 weken was, veranderde ze van een engeltje in een duiveltje. We wisten ons geen raad met ons krijsende, woedende baby’tje. Had ze pijn? Kreeg ze niet genoeg voeding? Deden wij iets fout? En vooral: is dit  permanent?

Oei, ik groei

Ik appte mijn frustraties naar mijn vriendin, die een iets oudere baby heeft. In haar antwoord stonden de magische woorden ‘groeisprong’ en ‘Oei, ik groei’. Had ik nog nooit van gehoord, terwijl later zou blijken dat dit de Bijbel onder de ouders is. Ze stuurde mij foto’s van het hoofdstuk ‘Lief en leed rond 5 weken ofwel ruim een maand’ en de ‘Oei ik groei’-groeisprong kalender met daarop de lastige periodes (10 stuks!), aangeduid met donderwolkjes.

Feest van herkenning

Ik ben nog nooit zo dankbaar geweest. Een feest van herkenning. Oei, ik groei, van Hetty van de Rijt en Frans X. Plooij, beschreef exact waar wij mee struggelden (samengevat door de 3 H’s: Hangerigheid, Huilerigheid en Humeurigheid), legde uit hoe het kwam (baby’s wereld staat even op z’n kop door de mentale groeisprong die hij maakt), hoe we er het beste mee om konden gaan (haar zoveel mogelijk dicht bij ons houden; wij zijn de veilige haven van de baby) én – niet geheel onbelangrijk – hoe lang de ellende ongeveer zou duren.

En ja hoor: precies zoals het boek beschreef, was de bui na een week overgetrokken. En werden we beloond: Bente schonk mij haar eerste echte glimlach. Want dat is het leuke van zo’n sprong: het geeft de baby nieuwe vaardigheden.

Achter de wolken schijnt de zon

Momenteel zit Bente in haar 11 maanden-groeisprong. Gelukkig zijn een aantal sprongen hiervoor bijna onopgemerkt aan ons voorbij gegaan. Maar deze – in combinatie met een griepje – is helaas duidelijk aanwezig: slapen gaat minder, haar eten smijt ze vaak woest op de grond, niks is goed, ze huilt meer. In zo’n donderwolkjes-periode is het heel fijn om ‘Oei, ik groei’ te hebben. Om even de bevestiging te krijgen dat het niet aan mij ligt. Of aan Bente. En één blik op de kalender en ik weet: over twee weken is ze weer mijn zonnetje.

Lees ook:

De 21 beste tips door moeders voor moeders

Echt: het moederschap wordt steeds leuker

8x wennen aan het moederschap