Moeder zijn is je zorgen maken
Het begint al vóór de zwangerschap en het gaat daarna helaas nooit meer over: als moeder maak je je altijd zorgen. Om álles.
‘Ik zou zo blij zijn als die eerste drie maanden voorbij zijn. Dan weet ik in ieder geval dat het goed is’, zei een zwangere vriendin eens tegen mij. Mijn – zeer opbeurende – antwoord was iets in de trant van: ‘Maar dan komen er nieuwe zorgen voor in de plaats. Zorgen maken doe je nu voor altijd.’ Achteraf voelde ik me een er een beetje schuldig over: probeer ik haar nu al van die roze wolk te meppen? Maar, ik ervaar het wel zo: moeder zijn is je zorgen maken.
Altijd zorgen
Eigenlijk begint het zorgen maken al vóór de zwangerschap. Want: zal het bij mij wel lukken? En als het dan zover is, beginnen de zorgen tijdens de eerste drie maanden: zal het blijven zitten? En daarna maak je je zorgen over de 20 weken echo: zal alles wel goed zijn? En dan komen de zorgen over een eventuele vroeggeboorte: dat zal mij toch niet gebeuren? En wanneer het einde in zicht is begint één van de grootse zorgenposten: de bevalling. En als je die hebt overleeft… Tja, dan begint het eigenlijk pas. Help!
Loslaten
Maar wat ik ook tegen die vriendin zei – en wat ik zelf ook probeer na te leven, maar bijna nooit lukt – is dat je je wel altijd zorgen kunt maken, maar dat je toch niet weet wat er gebeurt. Vaak is het zo dat je je zorgen maakt om het één en dan toch het onvoorspelbare, andere gebeurt. En nog veel vaker is het zo dat er helemaal niets gebeurt. Helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan…
Kwetsbaar
Want je kind is je zó dierbaar, dat je je bijna niet voor durft te stellen hoe erg het moet zijn als er iets met hem of haar gebeurt. Het is je aller-kwetsbaarste punt. Dus is het eigenlijk ook wel logisch dat we ’s nachts wakker liggen van de zorgen. Maar de volgende keer dat een zwangere tegen mij zegt: ‘Ik zou zo blij zijn als de eerste drie maanden voorbij zijn’, zeg ik: ‘Nou, dat kan ik mij voorstellen, die eerste weken zijn zo onzeker!’
Lees ook:
Een wel heel bijzonder filmpje
Langzaam begint het weer te kriebelen….