Langzaam begint het weer te kriebelen…

Een tweede kind. Lang moest ik er niet aan denken – en dat is een understatement. Maar nu begint het toch wel weer te kriebelen, zo merkte ik laatst. 

‘Ach, wat een hummeltje’, zei ik laatst met tranen in mijn ogen toen ik in een of ander programma een baby ter wereld zag komen. Mijn man zei niets. Maar toen ik even later zei dat ik heel voorzichtig durfde te denken aan een tweede, zei hij: ‘Ja, dat had ik al wel door.’ Kennelijk had ik (onbewust) al meer babysignalen afgegeven.

Babykriebels

Eerlijk gezegd heb ik de afgelopen 1,5 jaar soms gedacht dat ik de ‘babykriebels’ nooit meer zou krijgen. Mijn twijfels lees je ook in deze twee blogs: Help, ik durf geen tweede! en Zal ik ooit toe zijn aan een tweede kind? Ik was (en ben) volop aan het genieten van mijn ‘perfecte’ dochter (juni 2015). Naar mijn mening kon een tweede alleen maar tegenvallen (hoe groot is de kans dat ik wéér zo’n fijn en gezond kind krijg?).

Niet aan denken

Daarbij zet het moederschap je leven nogal op z’n kop. Daar moest ik eerst maar even een draai in zien te vinden. En wat te denken van een tweede bevalling… Vreselijk. En daarna de lekkende borsten, de slapeloze nachten, die vervelende krampjes, de opspelende hormonen… Ik moest er niet aan denken.

Lief hummeltje

Het is grappig om te zien hoe de natuur werkt. Want inmiddels denk ik niet meer aan al die nare dingen, maar aan de leuke: hoe lief het is als zo’n klein baby’tje op je buik ligt te slapen (doet Bente allang niet meer), hoe bijzonder het is om borstvoeding te geven, hoe fijn ik het vond om zwanger te zijn... En bovenal: hoe leuk het zou zijn als Bente een broertje of zusje krijgt (ze is dól op baby’s). Dat zou het gezin compleet maken.

Was het echt zo erg?

En die krampjes, slapeloze nachten, trekkende littekens, lekkende borsten, kraamtranen, groeisprongen… Ach, daar komen we ook wel weer doorheen. Zo erg was het nou toch ook weer niet? Dus tja, ik durf er stiekem wel weer aan te denken. Maar eerst staat er nog een verhuizing op de planning. En dat duurt nog wel even. En tegen de tijd dat dát zover is, durf ik vast hardop aan een tweede te denken.