Chaos, frustratie en een hoop liefde: de ochtendroutine met een kleuter en een dreumes

Tja, die ochtendroutine. Ik (Marjolein) blijf het een opgave vinden. Het gedwongen vroege opstaan. Het meteen ‘aan’ moeten staan. En dan in rap tempo aankleden, eten, drinken, tas pakken, haren doen, tandenpoetsen en de deur uit (x 4). Zo gaat dat er ongeveer aan toe:

5.55 Mijn wekker gaat. Nee, niet mijn echte wekker natuurlijk*. Mijn menselijke wekker met de naam Ties (1,5), die graag luid kreunend wakker wordt. Ik kijk op de klok. Zucht. Als ik nu gelijk naar hem toe ga en hem uit zijn doorgelekte outfit** help, gaat-ie misschien wel weer slapen (iets met valse hoop).

5.56 Ik ga sussend naar hem toe ‘Mama zal je even droge kleertjes geven, maar daarna moet je ECHT weer gaan slapen, Ties.’ Hij moppert niet, wonder boven wonder. Op de tast (als ik het licht aan doe, wordt de rest van het huis ook wakker), pak ik een schone romper, pyjama en slaapzak. In het donker (ik kan het inmiddels met m’n ogen dicht), begin ik met mijn verschoonronde.

5:58 Het lijkt wel of ik Ties met kleren en al in bad heb gegooid, zo nat is hij. Hoe is het mogelijk? We geven hem expres niet al te veel drinken meer aan het einde van de dag. Maar zelfs z’n laken en onderlaken zijn doorweekt. K*@. Hij moet dus z’n bed uit, zodat ik die (eveneens op de tast) kan verschonen. Ties klaagt overigens nog steeds niet, goddank. Waarschijnlijk te verbaasd over wat er allemaal gebeurt in zijn kamertje.

06:01 Beweging uit de andere kamer. Bente is wakker geworden en is klaar voor de nieuwe dag. Ik fluisterschreeuw tegen haar dat ook zij ECHT nog even moet slapen en NU terug naar bed moet en dat Ties ook weer gaat slapen. Met knuffels en al druipt ze af. Ik voel me een slechte moeder, maar 6 uur is toch geen tijd om wakker te worden?***

06:08 Oké. Ties en zijn bed zijn verschoond. Maar waar is in hemelsnaam z’n knuffel, waar hij niet zonder kan slapen? Ik ploeter door al het wasgoed en tref ‘Mmmm’ (zoals het konijn heet) gelukkig vrij snel aan onder het matras. Ik zing zachtjes ‘Slaap Tiesje slaap’ en hij gaat zonder te mopperen weer liggen. YES!

06:10 Ik ga nog even snel plassen (in het donker en zonder door te trekken uiteraard), geef Bente een kusje en uitleg en excuses voor mijn onaardige gedrag, en ga terug naar mijn bed. Er is een wonder geschied: het is stil in huize De Jong. In opperste staat van tevredenheid nestel ik mij weer in mijn warme bed.

06:25 Nét als ik weer wegval, gaat alarm Ties weer kreunend af. JAMMER JOH.

06:45 I GIVE UP. Ik ben klaarwakker. Ties is inmiddels vrolijk aan het tetteren geslagen en roept alle namen die hij kent: mama?, mama! & MAMA!!! Grapje. Hij kan natuurlijk ook papa zeggen. Maar dat doet-ie nooit op de vroege ochtend. Waarschijnlijk omdat ik er 9 van de 10 keer als eerste uitga (hoor je mijn frustratie hierin doorschemeren? 😉)

06:50 In mijn ochtendkloffie til ik Ties uit bed. En, dit ga je niet geloven, hij is gewoon ALWEER doorgelekt! Hoe kan in dat kleine buikje zoveel urine zitten? Dat is toch niet gezond? Verkleedpartij nummer 2 dus. In een uur. Vóór 7 uur.

06:55 Bente komt met een vragende blik haar kamer uit. Ik stel haar gerust: ‘Je mag eruit hoor! Kom maar mee, schattepatat.’ Extra vrolijk probeer ik mijn gedrag van een uur geleden te compenseren.

06:56 Op de trap zegt Ties heel hard ‘HUH?!’ zoals elke dag als we de trap aflopen. Geen idee waarom. Maar het tovert toch elke dag een lach op m’n gezicht.

In de 1,5 uur die volgen een hoop frustraties van zowel mij als de rest van het gezin:

‘IK wilde de deur open doen!’ (Bente)

‘IK wilde de magnetron aanzetten!’ (Bente)

‘Mama, m’n sok zit niet goed!!!’ (Bente – elke ochtend weer, maakt niet uit wie haar sok aandoet of op welke manier, het is nooit goed)

‘Ik wilde mijn tas ZELF inpakken!’ (Bente)

‘Au, mama, dat elastiekje zit VEEL te strak!’

‘Ties, op je billen zitten! (Ik, zo’n 20 keer)

‘Ties, gooi je fles nou niet op de grond!’ (Ik, zo’n 5 keer. Daarom krijgt ie dus ook een fles en geen beker. Anders was het 5 keer een beker geweest)

‘Ties, die hagels zijn voor op je brood, niet voor op de grond!’ (Ik)

‘Pak je jas/tas/schoenen/knuffel nou!’ (Ik – 20 keer)

‘Mama, mama, mama, mama, mamaaaaaaaa!!!’ (Ties – al hangend aan mijn been, gedurende de hele ochtend)

‘Waar is knuffie nou?’ (Bente)

En gelukkig ook een hoop lieve/leuke momenten/uitspraken:

• ‘Mama, Casper van Emma (van Netflix) ging een schoen uit haar wc vissen!’ (Bente, al grinnikend)
• ‘Mama, wat voor thee heb je? Winterthee? Daar word je vast lekker warm van. Of juist helemaal bevroren, net als in Frozen.’
• ‘Mama, er zit wat op je neus!’ ‘TOET!’ (Sinterklaasjournaal-ouders, you know what I mean -> bedankt Malle Pietje!)
• Ties die met getuite hagelslag lippen vraagt om een kusje (‘MMMMMwah!’)
• Ties die zegt ‘lache?’ als ik een foto van hem probeer te maken omdat hij zo’n guitig koppie heeft.
• Ties die zegt ‘Dag awwemaaa!’ als we eindelijk de deur uitlopen.

Geen tijd

En dan kom ik rond 8.30 op mijn werk en heeft een jongere collega zonder kinderen zijn haar niet gedaan (hoe lang doe je daarover, 1 minuut?!) wegens te weinig tijd…. Dan denk ik maar één ding: WACHT MAAR.

*Ik zet mijn wekker overigens wel elke avond, tegen beter weten in. Ik denk dat ik een feestje geef als hij ooit weer spontaan afgaat.

**Ties wordt elke ochtend compleet doorgelekt wakker. Romper, pyjama, slaapzak: alles is dan nat.

*** I know, medemama’s, dat ik in veel gevallen nog mazzel heb met die 6 uur. Dat er ook veel kinderen om 5 uur wakker zijn. Maar ieder z’n maatstaaf, zullen we maar zeggen.