Het is ook nooit goed!

Ik weet nog goed dat toen Bente de eerste keren doorsliep, ik drie keer per nacht onrustig wakker werd en verbaasd op de klok keek. Ik zag het twee uur, drie uur en vier uur worden. En om half zes werd ik toch wel een beetje ongedurig. Ze zou toch nog wel leven? Moet ik niet even gaan kijken? En dat dan de krakende vloer en piepende deur ervoor zorgde dat ze wakker werd… Het duurde serieus een aantal weken voordat ook ík ’s nachts mijn nachtrust weer kon vinden. Bizar toch? Kun je doorslapen, lúkt het niet! Herkenbaar?