Het zal je kinderdagverblijf maar zijn…

Wat moeten de ouders van de kinderen die op ‘het’ kinderdagverblijf in Bussum zitten zijn geschrokken. Stel je voor, dat je hoort dat iemand die voor jouw kind zorgt is opgepakt voor het bezit van kinderporno. Wat gaat er dan allemaal door je heen?

In Bussum is een medewerker van een kinderdagverblijf opgepakt wegens het bezit van kinderporno. Toen ik dit nieuws deze week hoorde, werd ik helemaal misselijk. Het zal je kinderdagverblijf maar zijn. Jouw kinderen (kleinkinderen, neefjes, nichtjes enz.) zullen maar met deze man te maken hebben gehad, iemand bij wie je je kind in goed vertrouwen achterliet.

Gruwelijk

Het moet gruwelijk zijn voor de ouders, de onzekerheid over of er wel of niet iets is gebeurd met hun kind. Volgens het OM zijn er geen aanwijzingen dat de medewerker strafbare feiten heeft gepleegd in het kindcentrum, maar volgens de burgemeester van Gooise Meren is het ook niet geheel uitgesloten (bron: AD).

Waarheid

Zullen deze ouders ooit achter de waarheid komen? En zo ja, hoe? Kan een kind onder de vier – stel dat er iets met hem/haar is gebeurd – dit onder woorden brengen? En stel dat er iets is gebeurd: hoe ga je daar in hemelsnaam mee om? En ook als er niets is gebeurd: het blijft verontrustend om te bedenken welke gedachtes deze man moet hebben gehad bij  het uitvoeren van zijn werk.

Extra aangrijpend

Deze zaak grijpt mij extra aan, omdat de betreffende opvang slechts een paar honderd meter van ons huis ligt. Het komt voor mijn gevoel ineens wel heel dichtbij. Gelukkig kozen wij er een paar maanden geleden voor om onze dochter alvast in onze nieuwe woonplaats op de crèche te doen, waar wij deze zomer heen verhuizen.

Ook mannen

Het stomme is dat ik door deze zaak ga denken: op ons kinderdagverblijf werken óók mannen. Ik wil het niet, maar tóch gaat het door mijn hoofd. Ik weet dat het nergens op slaat. Vrouwen kunnen net zo goed kwaad in de zin hebben als mannen. En de mannen die wél de fout ingaan, zijn de uitzondering op de regel. Niet andersom. Maar hoe makkelijk je het ook kunt rationaliseren: je gevoel zegt anders. En daar baal ik van.

Lees ook:

Wennen op de crèche, ook voor mama

Crèche-stress: ‘Ik moet haar toch een keer loslaten’