Blog Petra: Wil je aanspraak? Neem een baby

Zwangerschapsverlof is niet goed voor je portemonnee, maar wél voor een hoop aanspraak, ontdekte gastblogger Petra. ‘Vooral vrouwen van een zekere leeftijd raken ontzettend vertederd.’

In mijn eerste zwangerschapsverlof zat ik vooral veel thuis met mijn decemberbaby, ervan overtuigd dat er niets fijner was dan cocoonen met zo’n klein knuffelmeisje. Dat was toen trouwens ook echt zo, maar nu is die decemberbaby een decemberpeuter en zit cocoonen met haar novemberbabyzusje er dus niet zo in. Een tien voor timing en een één voor realiteitszin, zullen we maar zeggen.

Knettergek

Peuters kunnen namelijk niet zo goed tegen bankhangen. Er zijn vast uitzonderingen, maar die van mij wordt knettergek als ik de hele dag alleen maar met haar zusje aan het knuffelen ben. De makkelijkste oplossing is om dingen te ondernemen die je kunt ondernemen met een peuter en een baby bij je, zoals daar zijn:

• naar de supermarkt
• naar de kinderboerderij (superleuk joh met dit weer)
• naar de Hema
• naar vriendinnen die ook kinderen hebben
• naar de Ikea
• naar (schoon)ouders
• naar de Prénatal superstore
• naar vriendinnen die geen kinderen hebben
• naar de indoor speeltuin

Slecht voor portemonnee

Afijn, het mag duidelijk zijn dat zwangerschapsverlof niet heel best is voor je portemonnee, maar dat terzijde. Op al die plekken waar ik kom met peuter en baby valt me namelijk op dat er zo enorm wordt gereageerd op de baby en daar gaat dit stukje eigenlijk over.

Oohs en aahs

Als ik met de wandelwagen ben, wordt de kap steevast een stukje naar beneden getrokken om te checken of ik er wel echt een baby in heb liggen en niet stiekem gewoon dat ding heb meegebracht omdat ik te lui ben om de luiertas te tillen. Als ik minder geluk heb en baby niet lekker ligt te slapen, draag ik haar bij me en krijg ik overal oohs en aahs. Vooral vrouwen van een zekere leeftijd – de leeftijd waarop zelf baby’s krijgen er never nooit meer in zit – raken ontzettend vertederd.

• Verkopen ze die hier ook? [dit was toevallig bij de Hema] [oké niet helemaal toevallig, zie opsomming hierboven]
• Jammer zeg, anders nam ik er eentje mee. [grote lach]
• Hoe oud is-ie?
• O het is een zij, wat leuk! Twee meisjes, een rijkdom zeg!
• Twee maanden oud, ja, ik dacht al, zo’n kleintje nog. Och wat mooi.
• Ik weet nog wel dat de mijne zo klein waren… [insert heel verhaal uit de jaren zestig]
• Nou meid, geniet ervan. Het is zó voorbij.

Trots

En het mooiste is: omdat ik nog met verlof ben en alle tijd van de wereld heb zolang baby en peuter niet al te hard krijsen om mijn aandacht, geniet ik oprecht van dit soort gesprekjes. Ik ben zelf namelijk ook ontzettend trots op mijn kindjes en ik vind het niet meer dan logisch dat andere mensen ook zien hoe mooi en lief en geweldig ze zijn. Ik weet ook dat ik deze tijd moet koesteren, want het is inderdaad zó voorbij, en er komt een tijd dat mijn kindjes niet meer zulke reacties uitlokken. Dan worden het gewoon irritante snotblagen waarmee je misschien nog wel aanspraak scoort, maar dan vooral in de vorm van irritatie. Nee, dan kun je beter babyaanspraak hebben. Ik geniet er nog even met volle teugen van.

Over Petra:

Petra Kruijt (1987) is getrouwd met Marcel. Samen hebben ze twee dochters: Louise (december 2014) en Veerle (november 2016). Petra houdt zielsveel van haar gezin, maar ook van haar werk en de rest van wat het leven te bieden heeft. Hoe ze dat allemaal combineert en waar ze tegenaan loopt als moeder, daar schrijft ze over, ter herkenning en vermaak.