Blog Wendy: Rust, regelmaat en… relaxed!

Gastblogger Wendy is net als ik een ouderwetse rust en regelmaat moeder. Maar helaas: soms kom je er niet onderuit om af te wijken van HET schema…

Ik werd een moeder van de twee R’en. Die ene van reinheid komt pas als het boomschors onder de nagels van mijn dochter zit. Ik sta dus voor rust en regelmaat. Ik heb mezelf ‘aangelezen’ dat ik een baby heb die niet goed tegen prikkels kan, maar waarschijnlijk is het mijn eigen hoogsensitieve aura die niets kan verdragen. Nu ben ik een expert geworden in het reduceren van prikkels voor mijn kind.

Kinderwagenslaapjes

Natuurlijk kom je er als R-moeder niet onderuit dat je naar buiten moet. Iets met boodschappen en sociale verplichtingen. Want hoewel je graag wilt dat je baby keurig in het opgemaakte ledikantje met peperdure lakens slaapt, zijn er ook gewoon kinderwagenslaapjes.

De orgelman

Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze slaapjes doodsbenauwend vindt. Uitgerekend op het moment dat Sophie in de kinderwagen ein-de-lijk haar oogleden laat zakken, komt de orgelman om de hoek zetten: mijn eeuwige geklaag over ritme en slapen wordt nu weer keihard teruggegeven. Zonder woorden instrueer ik mijn man met een strategisch plan. Natuurlijk snapt hij deze niet en loopt hij regelrecht op Jan L. af die driftig staat te manzen op de melodie van Corry en de Rekels. Huilen was zeker te laat voor mij want Sophie werd wakker!

Ninja in de supermarkt

Zo beleef ik ook grootste taferelen in de supermarkt. We kennen allemaal wel het filmpje waarbij een moeder als een ninja de kamer van haar baby uit sluipt. Ik ben ongeveer van hetzelfde kaliber in de supermarkt. Ik schijn dus een soort geluidradar te hebben waarbij ik direct zie waar potentieel gil-gevaar dreigt. In de vakantie kun je dus beter je boodschappen pas doen wanneer je zeker weet dat puberend-peuterland op één oor ligt.

Overprikkeld

Als ik al mijn principes overboord heb gegooid en op stap ga met een vermoeide baby, kan ik als R-expert er donder op zeggen dat ik mijn in-schema-gepropte-baby oververmoeid maak. Het komt dan ook geregeld voor dat ik na Sophies vijfde gaap besluit om weg te gaan, waarna ze na een huil transformeert in een andere baby. Ineens is daar een lach die zo luid klinkt, dat omstanders verschrikt omkijken. Het zal aan mijn leeftijd liggen dat ik net zo assertief ben als een komkommer en van alles het schaamrood nog op de kaken krijg. Sophie verandert in een hyperbaby die met iedereen een ‘praatje’ maakt. Ik zit daar zelf niet zo op te wachten. Zelfs na mijn ironische studie omgangskunde, blijf ik a-sociaal.

Hokjes denken

En toen kwam de inkeer. ‘Wij’ leven niet meer in het fossielen tijdperk waarbij we baby’s – goed voor de longetjes – laten huilen. We kijken anders naar ons kind en weten inmiddels dat de aarde niet plat is. Rust en regelmaat voor je baby of niet: soms moet je ook voor jezelf kiezen, al vindt baby dat even minder leuk. Geef jezelf vooral de rust zodat je het best kunt lijden dat je baby een keer een kwartier later eet, afwijkt van zijn biologische slaapritme en niet op tijd haar zelfgemaakte, onbespoten rijstwafel uit Cambodja krijgt. Het is oké om gewoon moeder te zijn van een kind dat soms gewoon niet in de maatschappelijk gewenste vorm valt van het slaaptiealdoor-syndroom.

Over Wendy:

Ik ben Wendy Kruitbosch (28) moeder van Sophie (de als-ik-haar-later-roep-in-de-speeltuin-draaien-er
vast-100-om-commentaar-naam) (juli 2016) en de thuisblijfvrouw van Eric (29). Alles waar ik ooit van droomde, heeft roze sokjes aan en af en toe een zoetig jurkje. Soms ben ik een ‘groene borstvoedmoeder’ en soms ben ik van suiker. Vlak na het overlijden van mijn moeder ontdekte ik mijn zwangerschap. Ik ben het type dat er in gelooft dat dingen gaan omdat ze zo moeten zijn. Met mijn blogs hoop ik je herkenning te geven in het gecompliceerde beroep van moeder zijn.

Lees ook:

‘Uitje’ naar de supermarkt