Blog Petra: De grote emoties van een peuter

Heerlijk hè, die peutertjes. Ze schieten van de ene emotie in de andere. Zo ook Petra’s dochter Louise (2). Het ene moment kan ze het eten tegen de muren gooien, om vijf minuten later de kamer door te ‘danselen’. 

Louise is twee jaar en vier maanden oud. Ze heeft ernstig te dealen met het vinden van haar plek in de wereld, zoals dat gaat op die leeftijd, en dan heeft ze ook nog een vijf maanden oud babyzusje dat veel van de aandacht opeist die haar toch altijd toekwam. Het is kortom een lastige periode voor haar en dat leidt tot heftige emotionele pieken en dalen.

Deur bonken

Het is makkelijk om te focussen op die dalen, want die zijn talrijk. Er is bijna geen avond meer dat ze gewoon naar bed kan gaan zonder het licht aan te doen of het gordijn open te trekken, zonder hard te gaan huilen of op de deur te bonken, zonder te beweren dat ze poep heeft of dat ze haar knuffel kwijt is. Alles om maar aandacht te krijgen, bevestiging dat het goed zit, niet één, niet twee, maar liefst wel honderd keer.

Veelvuldige driftbuien

Ook driftbuien komen veelvuldig voor. Als zij ergens niet mee mag spelen (bijvoorbeeld met zeer verantwoorde speelgoedkeuzes als een nagelknipper of longdrinkglas) dan mag niemand het, dus dan smijt ze het van zich af. Als het eten haar niet bevalt, belandt het op vloer/muur/plafond/veel te dure luidsprekerset voor een huishouden met kinderen. En als iemand iets doet wat haar niet bevalt, dan moet hij of zij niet raar staan te kijken van een klap voor z’n kanis.

Grote emoties

Maar die grote emoties die een peuter ervaart zijn niet alleen angst en woede. Ze zijn ook enorme vreugde en levenslust. Want wat is er veel te ontdekken en beleven, wat is de wereld mooi! Louise heeft een vriendinnetje waarmee ze zowel ontzettend kan catfighten als gezellig op een bankje zitten. Op het kinderdagverblijf heeft ze het zo naar haar zin dat ze bij het ophalen zegt: ‘Ik blijf hier.’

Elke dag hetzelfde eten

Natuurlijk neem ik haar toch mee naar huis, waar ze dan uitgebreid vertelt over wat ze heeft beleefd terwijl ze geniet van een tortilla met geitenkaas, haar lievelingseten, waar ik ook nog wat stukjes (blad)groente tussen kan moffelen. Waarom moeilijk doen als je elke dag hetzelfde kunt eten en het elke dag lekker vindt. En na het eten zet ik de clip op van ‘You don’t know me’ door Jax Jones, haar lievelingsliedje op het moment, omdat daarin een meisje zo leuk door een huis danst. Even samen de dag van ons af ‘danselen, mama’!

Niet evenwichtig, nou en?

Zo in het leven te staan: het is misschien niet evenwichtig, maar eerlijk gezegd kan ik ook niet zoveel met evenwichtige mensen. Ik vaar veel liever op mijn gevoel dan op wat voor verstand moet doorgaan. Je kunt namelijk wel denken dat je iets weet, maar uiteindelijk weet je zo goed als niks. Wat ik wél weet is dat een mens, groot of klein, ruimte nodig heeft voor zijn emoties, groot en klein. Dus laat ik Louise met spullen smijten en catfighten, en ik laat haar zoveel danselen als ze maar wil – en ik doe elke keer weer mee.

Lees ook:

Blog Petra: Borstvoeding is niet makkelijk

Blog Petra: Laten we het over hormonen hebben

Blog Petra: 14 financiële meevallers van het ouderschap

Blog Petra: Zes dingen die ik tijdens mijn verlof wilde doen

Blog Petra: Wil je aanspraak? Neem een baby

Over Petra:

Petra Kruijt (1987) is getrouwd met Marcel. Samen hebben ze twee dochters: Louise (december 2014) en Veerle (november 2016). Petra houdt zielsveel van haar gezin, maar ook van haar werk en de rest van wat het leven te bieden heeft. Hoe ze dat allemaal combineert en waar ze tegenaan loopt als moeder, daar schrijft ze over, ter herkenning en vermaak.