Blog Laura: Kind met bijzondere voetjes

Gastblogger Laura maakte zich geen zorgen over de 20 weken-echo van haar tweede kindje. Maar als de echoscopiste zegt: ‘Het is niet goed’, slaat de schrik toe. 

De 20 weken-echo, wat een spannende gebeurtenis is dat tijdens je zwangerschap. Eigenlijk stond ik er vrij nuchter in en heb ik me  geen zorgen gemaakt over eventueel slecht nieuws. Bij de eerste zwangerschap was ik er zo zenuwachtig voor, dat ik me deze keer had voorgenomen om er anders in te staan.

Vrijdag de 13e

Wij zouden dan eindelijk (op deze vrijdag de 13^e) te horen krijgen of onze dochter Zenna grote zus zou worden van een broertje of van een zusje. Het maakte onze natuurlijk niet uit, als het maar gezond is (de welbekende uitspraak van iedere ouder).

Nieuwsgierig

In de auto op weg naar het ziekenhuis zei ik tegen mijn man: ‘Pas nadat we te horen hebben gekregen dat alles goed is met de baby, wil ik horen wat het geslacht is.’ Niet wetende dat nog geen uur later onze wereld op z’n kop zou staan en een zorgeloze zwangerschap plaats maakte voor veel onzekerheid, onwetendheid en een hoop vraagtekens.

Jongetje of meisje?

‘Willen jullie weten welk geslacht het kindje heeft?’, vroeg de echoscopiste. ‘Ja, maar we willen eerst zien of alles goed gaat met de baby.’ Ze begon bij het hoofdje (het schedeltje had de goede grootte), vervolgens keek ze naar het ruggetje (de ruggengraat zag er prima uit), naar het buikje (geen hartafwijking te zien en alles leek aanwezig te zijn) en zo ging ze steeds verder naar beneden.

Trotser dan trots

Toen we ook nog eens het leuke nieuws kregen dat ze iets tussen de beentjes zag: ‘HET IS EEN JONGEN!’, was mijn man natuurlijk trotser dan trots. Al helemaal toen ze nog eens benadrukte dat ze er echt niet omheen kon omdat ie er nogal mee te koop liep. ‘Precies zijn vader’, grapte ik nog.

Springen

Inmiddels was de echoscopiste aanbeland bij de voetjes en bleef ze er maar naar kijken. Wij nog traantjes-wegpinkend van geluk, hadden dat eigenlijk amper in gaten totdat ze vroeg om eens te gaan springen (‘huh, is dit een grapje,’ dacht ik). ‘Hopelijk zal de baby dan net iets anders gaan liggen en kan ik ‘m beter in beeld krijgen,’ was haar reactie. Zo gezegd, zo gedaan.

Niet goed

‘Dit is niet goed, ik ga jullie doorverwijzen naar het Radboud in Nijmegen voor een uitgebreidere echo. Ik zie een klompvoet (‘zo, dat klinkt lomp,’ was mijn eerste gedachte) bij tenminste één voetje en naar alle waarschijnlijkheid ook bij het tweede voetje.’ Pff dat is even een hoop informatie in een paar zinnen… Wij schrokken ons een hoedje (even zachtjes uitgedrukt).

Zoveel vragen

Klompvoetjes? Wat zijn dat? Kan hij dan wel ooit lopen? Zal hij aangepast schoeisel moeten gaan dragen? Komt ons mannetje in een rolstoel? Er gaat dan echt van alles door je heen. 1001 vragen waar zij natuurlijk ook zo 1, 2, 3 geen antwoord op wist. Ze benadrukte dat we er niet te licht tegenaan moesten kijken. Het kon namelijk ook onderdeel zijn van iets groters, bijvoorbeeld een spierziekte.

Wachten

Ze belde direct naar Nijmegen om een afspraak in te plannen voor een week later. Een week wachten!? 7 dagen, 168 uur. Kan dat niet eerder? Nee, het betreft geen spoedgeval. Een lange week later was het moment daar. Weer werd elk onderdeel nagekeken en werd alles gezond bevonden totdat ze het nieuws brachten dat ons kindje helaas geboren zou worden met twee klompvoetjes. ‘Och wat fijn’, was onze reactie, ‘het zijn ‘maar’ klompvoetjes’.’ De twee echoscopistes keken ons verbaasd aan en tegelijkertijd leken ze het fijn te vinden dat we er zo luchtig op reageerden.

Geluksdag

Wat een opluchting! We hadden ons op het ergste voorbereid dus wij sprongen zowat een gat in de lucht. Ineens werd die vrijdag de dertiende onze geluksdag in plaats van ongeluksdag. Wij krijgen een kindje met bijzondere voetjes.

Over Laura:

Mijn naam is Laura van Rhee-Sliphorst (31), Brabantse en woonachtig in Limburg. Ik ben getrouwd met Juul (31) en trotse mama van Zenna (maart 2015) en Milas (september 2016). Dochterlief is stoer en druk, maar ook heel lief en zorgzaam. Mijn zoon is een vrolijk mannetje dat wat meer zorg nodig heeft omdat hij geboren is met twee klompvoetjes. Onze trouwe viervoeter Pip maakt het gezin compleet. Deze blog gaat over mijn ervaringen als mama. Daarnaast vind ik het belangrijk en leuk om (toekomstige) ouders een kijkje te geven in het leven van een kindje met klompvoetjes.