Dagboek van een verloskundige deel 13: het ziekenhuis is vol

Verloskundige Sabine (25) beschrijft elke maand op Tipje van de luier haar belevenissen in ‘Dagboek van een jonge verloskundige’. In deel 13: ‘De arts zegt dat het ziekenhuis vol is.’

Terwijl ik net klaar ben met hechten bij Laura, gaat mijn telefoon. ‘Hoi, met Farrah,’ klinkt het, ‘Ik heb nu anderhalf uur weeën en zou graag willen dat er iemand langskwam’. Bij het uitvragen van het aantal weeën blijkt dat ze nog niet zo vaak komen, er zit tussen de 7 à 10 minuten tussen, en ik spreek af er over ongeveer een uur te zijn. Genoeg tijd om eerst nog baby Jasper na te kijken.

Babydokter

Na iets meer dan een uur sta ik bij Farrah op de stoep, haar man Omar doet open. De twee andere kinderen maken zich net klaar om naar school te gaan en vinden het wel gek om ‘de babydokter’ bij hun thuis te zien. Omar gaat snel de kinderen wegbrengen en ik loop door naar boven. Farrah zit op bed, ik doe onderzoek en constateer 2 cm ontsluiting. We besluiten het nog een aantal uur af te wachten voordat ik weer langskom. Farrah geeft aan dat ze echt graag in het ziekenhuis wil bevallen, maar het is nog te vroeg om daar heen te gaan.

Vol ziekenhuis

Ik vervolg mijn dag. Als ik bij de derde kraamvisite ben, belt Farrah; de weeën zijn nu al ruim een uur elke 3 minuten en ze moet ze flink wegzuchten. Tweemaal hoor ik haar dit ook doen tijdens het telefoongesprek. Ik besluit om eerst het ziekenhuis te bellen, ervan uitgaande dat ze nu wel meer centimeters ontsluiting zal hebben. De arts neemt op en antwoordt op mijn vraag of er plek is voor een poliklinische bevalling dat ze een volmelding hebben. We kunnen dus niet in het ziekenhuis terecht! Ik bel Farrah terug om dit te zeggen, en vraag haar wat ze nu wil; naar het ziekenhuis op een halfuur rijden of thuis bevallen. Ze kiest ervoor om thuis te blijven en ik ga haar kant op.

Poep in het vruchtwater

Bij haar thuis aangekomen, ziet Farrah er verhit uit. Ze is druk de weeën aan het wegpuffen. Ik doe mijn controles, ze zit nu op 7 cm. Ik zet mijn spullen klaar en bel de kraamverzorgster. Ondertussen is Omar opvang voor de kinderen aan het regelen voor als ze straks uit school komen. Dan breken de vliezen en blijkt de baby in het vruchtwater gepoept te hebben. Dit is een indicatie om naar het ziekenhuis te gaan, maar bijna direct geeft Farrah aan dat ze moet persen. Ik luister naar de hartslag van de baby, die is goed.

Toch thuis

Ik geef aan dat ik verwacht dat de baby snel komt en dat ik het ondanks het meconiumhoudend vruchtwater beter vind om de bevalling thuis te doen. Omar en Farrah vinden het heel spannend en Farrah begint te hyperventileren. Ik help haar zuchten tot de volgende wee. Zodra deze begint, perst ze mee en al snel zie ik het hoofdje komen. In vijf weeën komt dochter Medina ter wereld, haar lijfje onder het smeer en een klein beetje groenig van het vruchtwater, maar verder doet ze het goed. Omar kust Farrah opgelucht.

Trots

In het kraambed bespreek ik de bevalling met Farrah. Achteraf geeft ze aan dat de thuisbevalling toch wel meeviel en ze eigenlijk heel trots op zichzelf is dat ze na twee keer in het ziekenhuis ook een keer thuis bevallen is.

Lees ook:

Deel 12: geen hartslag
Deel 11: uitgeputte mama
Deel 10: ‘Ik bel meteen een ambulance’
Deel 9: ‘Hoe kun je hier een baby krijgen?’
Deel 8: ‘Hoe haal je het in je hoofd?’
Deel 7: onverklaarbare verhoging
Deel 6: ‘Sacha perst, Bob ziet steeds witter’
Deel 5: ‘Oeps, ze heeft al 8 centimeter’
Deel 4: de nasleep van een miskraam
Deel 3: taalbarrière
Deel 2: vier bevallingen in één nacht
Deel 1: hoe een derde bevalling heel anders kan gaan