Dagboek van een verloskundige deel 10: ‘Ik bel meteen een ambulance’

Verloskundige Sabine (25) beschrijft elke maand op Tipje van de luier haar belevenissen in ‘Dagboek van een jonge verloskundige’. In deel 10: ‘De hartslag van de baby blijft laag. Ik bel meteen een ambulance.’

Net na het begin van mijn dienst belt Arjen. Zijn vrouw Nikita, zwanger van hun eerste, is aan het bevallen. Hun huis is ongeveer een kwartiertje rijden en ik kom aan in een doodlopend stil straatje. Nikita ligt op bed en haar ontsluiting is 4 centimeter. Ik stel voor dat ze de douche probeert. Het is niet nodig dat ik blijf, en terwijl Nikita onder de douche stapt, geef ik Arjen instructies wanneer hij opnieuw moet bellen.

Vliezen gebroken

Als ik anderhalf uur thuis ben, gaat de telefoon weer. Arjen geeft aan dat de vliezen gebroken zijn en dat de weeën heel heftig zijn sinds Nikita onder de douche zit. Ik besluit weer terug te gaan, dit vindt Arjen ook fijn. Op de trap bij hun thuis hoor ik Nikita al flink zuchten in de douche. Bij het onderzoek op haar bed voel ik 7 centimeter ontsluiting. Dat is snel gegaan. Ik pak mijn spullen uit de auto en wacht beneden af.

Persen

Na een halfuur hoor ik zacht gekreun en loop naar boven. De kraamverzorgster is inmiddels ook onderweg. Boven aangekomen zet ik de laatste dingen klaar. Als Nikita aangeeft dat ze moet persen, doe ik onderzoek. Haar gevoel klopt: ze heeft volledige ontsluiting. Op haar gevoel perst ze mee. Tussendoor luister ik naar de hartslag van de baby.

Dalende hartslag

Na een paar weeën zakt de hartslag van de baby. Een nieuwe wee volgt snel en ook daarna blijft de hartslag laag. Na weer een wee blijft de hartslag hetzelfde en laat ik Nikita ondanks de persweeën een paar weeën zuchten om de baby bij te laten komen. Dit helpt voor de hartslag: deze stijgt. We hervatten het persen weer, maar dan zakt de hartslag opeens flink. Snel laat ik haar weer zuchten, maar ik hoor geen verandering in de hartslag van het kindje. Dit horen de ouders ook en ik geef aan dat ik voor de zekerheid graag een ambulance wil hebben en dat ik die meteen ga bellen.

Hoofdje zichtbaar

Ik hoor van de meldkamer dat de ambulance dichtbij is en er binnen 5 minuten kan zijn. Ik besluit Nikita nogmaals te laten persen en zij zet alles op alles. Opeens is er een groot stuk van het hoofd zichtbaar. ‘Yes’, denk ik, ‘dit gaat de goede kant op.’ Een wee later komt het hoofd niet veel verder, dus zet ik een knip om de baby meer ruimte te geven. De wee erop wordt zoon Pieter geboren. Hij moet even bijkomen van alles, maar begint na wat stimulatie goed te huilen op de borst van zijn mama. Ondertussen hoor ik de sirenes van de ambulance. Opgelucht loop ik naar beneden om te vertellen dat hun hulp toch niet nodig is.

Lees ook:

Deel 9: ‘Hoe kun je hier een baby krijgen?’
Deel 8: ‘Hoe haal je het in je hoofd?’
Deel 7: onverklaarbare verhoging
Deel 6: ‘Sacha perst, Bob ziet steeds witter’
Deel 5: ‘Oeps, ze heeft al 8 centimeter’
Deel 4: de nasleep van een miskraam
Deel 3: taalbarrière
Deel 2: vier bevallingen in één nacht
Deel 1: hoe een derde bevalling heel anders kan gaan