Dagboek van een verloskundige deel 9: ‘Hoe kun je hier een baby krijgen?’

Verloskundige Sabine (25) beschrijft elke maand op Tipje van de luier haar belevenissen in ‘Dagboek van een jonge verloskundige’. In deel 9: ‘De rooklucht komt me tegemoet.’

Als verloskundige weet je nooit waar je terecht komt als je op pad gaat voor een bevalling of kraamvisite. Ik ben in grote villa’s, piepkleine bakhuisjes, asielzoekerscentra, bouwloodsen en hoge flats geweest. Bij ouders die alles tiptop in orde hebben, stellen die dat juist niet hebben en alles er tussen in. Ik kom geregeld in woonsituaties terecht waarvan ik denk: hoe kun je zo wonen? En bovenal: hoe kun je hier een baby krijgen?

Rooklucht

Laatst kwam ik voor een bevalling binnen in een appartement, en sloeg de rooklucht mij in het gezicht. Dan is het soms moeilijk te bevatten dat in die omstandigheden een paar uur later een vers, nieuw baby’tje ligt. Eén uur na de bevalling draaide de moeder alweer een shag. Tot mijn frustratie is het enige dat ik op zo’n moment kan doen, adviseren dat ze buiten moeten roken zodat de baby er zo min mogelijk last van heeft.

Bloedheet

Een andere keer kwam ik op kraamvisite bij Chinese mensen. Die woonden met vader, moeder, kind, baby, oma en vriendin in een kleine flat op de dertiende verdieping. Het was niet alleen erg druk, het was ook nog eens bloedheet. Lag dat kindje onder twee dekens weg te smelten…  De ouders spraken geen Nederlands, dus toen moest ik hen met behulp van Google Translate vertellen dat het kindje het te warm had. Maar ja, dat was waarschijnlijk verspilde moeite: zodra ik de deur uit ben hebben ze vast het dekentje weer teruggelegd.

Asielszoekerscentra

Ik kom ook soms in asielzoekerscentra. Daar hebben de ouders met het hele gezin een piepkleine kamer, en daar staat dan een wiegje, een ledikant, een bed en een bureautje met een kookstel erop. En een deur verderop is het precies hetzelfde. En een deur verder. En een deur verder. Hoe lang kunnen mensen zo leven? Mensen in een AZC willen vaak niet in het ziekenhuis bevallen, omdat daar kosten aan zijn verbonden. Gelukkig worden die kosten kwijtgescholden zodra wij adviseren dat ze toch echt in het ziekenhuis moeten bevallen. Maar, daarna moeten ze met hun baby terug naar dat kleine kamertje.

Zeur niet

Dus ja, als ik dan op kraamvisite ben in een grote villa en de nieuwe moeder klaagt over de inkijk die haar buren hebben in haar tuin, denk ik stiekem: ach mens, zeur niet, je hebt je eigen oprijlaan.

Lees ook:

Deel 8: ‘Hoe haal je het in je hoofd?’
Deel 7: onverklaarbare verhoging
Deel 6: ‘Sacha perst, Bob ziet steeds witter’
Deel 5: ‘Oeps, ze heeft al 8 centimeter’
Deel 4: de nasleep van een miskraam
Deel 3: taalbarrière
Deel 2: vier bevallingen in één nacht
Deel 1: hoe een derde bevalling heel anders kan gaan