Dagboek van een verloskundige deel 15: golven bloed

Verloskundige Sabine (26) beschrijft elke maand op Tipje van de luier haar belevenissen in ‘Dagboek van een jonge verloskundige’. In deel 15: ‘Zodra ik de buik aanraak, gutst het bloed eruit.’

Halverwege de dag word ik gebeld door de moeder van Lena, zwanger van haar tweede. In de ochtend ben ik al bij haar langs geweest, maar toen waren de weeën nog niet zo sterk. Daarom heb ik haar toen gestript, dus hopelijk heeft dit geholpen. Tijdens het bezoek gaf Lena aan dat zowel haar man, moeder, oma, zus als een nichtje bij de bevalling zullen zijn.

Snel komen

Aan de telefoon geeft de moeder van Lena aan dat ik snel moet komen, want ze denkt dat de baby komt. Onderweg belt ze nogmaals waar ik blijf. Als ik er ben, zegt de moeder dat ze zeker weet dat het zover is. Zelf is ze vijf keer bevallen, dus ze weet tenslotte waar ze het over heeft. Ik loop mee naar boven. Lena wordt gemasseerd door haar nichtje, want ze heeft last van rugweeën.

Zeven centimeter

Als ik toucheer, is het op dat moment zeven cm. ‘Hmmm’, zegt moeder, ‘ik dacht echt dat de baby bijna kwam.’ Na wat uitleg over het verloop pak ik mijn spullen en bel de kraamzorg. Lena gaat op haar slaapkamer haar gang. Er zijn genoeg mensen bij haar en ik wacht beneden op de kraamzorg.

‘Zo, dat zit erop’

Lena staat tegen de deurpost aangeleund als plots de vliezen breken. Niet snel daarna voelt ze persdrang. Ze wil graag op bed liggen en zoekt een goede houding om te gaan persen. Rustig aan wordt de baby geboren. Op het moment dat ik het jongetje op Lena haar buik leg, wordt iedereen emotioneel van opluchting. ‘Zo dat zit erop”, zegt moeder’. ‘Nou’, zeg ik, ‘de placenta moet nog geboren worden.’

Gutsend bloed

Ondertussen controleer ik de baarmoeder en constateer dat deze niet zo hard is. Zodra ik de buik aanraak, gutst het bloed eruit. Snel geef ik Lena een injectie om het bloedverlies te beperken. Dit lijkt niet echt te helpen. Ook een tweede golf bloed volgt.

Geschrokken

Alle aanwezigen kijken geschrokken toe en willen weten wat er aan de hand is. Terwijl ik de baarmoeder masseer en nogmaals een injectie geef, vertel ik dat het bloedverlies meer is dan normaal. De kraamverzorgster weegt de matjes met bloed. Als blijkt dat dit al richting de 800 ml gaat, besluit ik een ambulance te bellen.

Ambulance

Samen met de kraamzorg probeer ik iedereen voor te bereiden op wat gaat komen. Men schrikt van het feit dat een ambulance komt. De baby wordt snel aangekleed en ook voor Lena worden wat spullen gepakt. Als de ambulance er vijf minuten later is, zorg ik dat iedereen van de slaapkamer gaat.

Paniek bij moeder

Lena probeert op te staan, maar zakt in de armen van de ambulancebroeder in elkaar. Moeder schiet hierdoor in paniek en schreeuwt het uit. De ambulancebroeder zorgt er met zijn collega’s voor dat Lena vlot op de brancard komt. Ik probeer ondertussen moeder wat te kalmeren. De overige aanwezigen zijn naar de woonkamer gegaan, waar ook een tante en een andere zus zich bevinden.

Ziekenhuis

De kraamzorg heeft inmiddels vader met baby in de auto gekregen. Moeder wil met de ambulance mee. Ik haast me naar mijn eigen auto en rijd ook naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis aangekomen blijkt de rest van het bloedverlies mee te vallen en is de placenta er inmiddels ook uit. Moeder zit stralend met haar kleinzoon in de stoel. ‘Nou’, zegt ze, ‘zo is het bij mij nog nooit gegaan.’

Lees ook:

Deel 14: badbevalling
Deel 13: het ziekenhuis is vol
Deel 12: geen hartslag
Deel 11: uitgeputte mama
Deel 10: ‘Ik bel meteen een ambulance’
Deel 9: ‘Hoe kun je hier een baby krijgen?’
Deel 8: ‘Hoe haal je het in je hoofd?’
Deel 7: onverklaarbare verhoging
Deel 6: ‘Sacha perst, Bob ziet steeds witter’
Deel 5: ‘Oeps, ze heeft al 8 centimeter’
Deel 4: de nasleep van een miskraam
Deel 3: taalbarrière
Deel 2: vier bevallingen in één nacht
Deel 1: hoe een derde bevalling heel anders kan gaan