Dagboek van een verloskundige deel 4: de nasleep van een miskraam
Verloskundige Sabine (25) is vorig jaar afgestudeerd en werkt sinds januari in een praktijk in het midden van het land. Elke maand beschrijft ze op Tipje van de luier haar belevenissen in ‘Dagboek van een jonge verloskundige’. Deel 4: nasleep van een miskraam.
Zaterdagochtend, zes uur. Ik word gebeld door Gerda (34). Zij heeft afgelopen woensdag na dertien weken zwangerschap een miskraam gehad. Zij werd even ervoor wakker met buikpijn en merkte toen dat er bloed in haar bed lag. Nu blijft het bloed maar komen en loopt het langs haar benen op de vloer.
Niet normaal
Gerda heeft al vier kinderen op de wereld gezet en een keer een miskraam gehad, en heeft het idee dat zoveel bloedverlies niet normaal is. Dit ben ik met haar eens en ik besluit naar haar toe te gaan. Ik kleed me snel aan, stap in de auto en ga er naartoe.
Plasje bloed
Gerda’s man laat me binnen in hun boerderij. Gerda zit op de rand van het bed. Er ligt een plasje bloed om haar heen. Even schrik ik, zoveel bloedverlies had ik niet verwacht in zo’n korte tijd. Snel schat ik de situatie in: hoeveel bloed heeft ze ongeveer verloren, hoe voelt Gerda zich en hoe zijn de dagen na de miskraam verlopen?
Mooi kistje
Gerda en haar man vertellen dat ze het kindje hebben bewaard in mooi kistje van gelakt hout. Voor mij maken ze het open, zodat ik het kan bekijken. Ik zie kleine armpjes en beentjes, een klein gezichtje en een navelstrengetje, maar geen placenta. Ik vermoed dat de placenta bij de miskraam niet mee naar buiten is gekomen. Als dat zo is, kan de baarmoeder niet goed samenkrimpen en gaat de wond niet dicht. Dan blijft het bloed stromen. Gerda beaamt dat zij geen placenta gezien heeft.
Schrikken
Mijn vermoeden spreek ik uit en ik vertel Gerda en haar man dat we naar het ziekenhuis moeten. Ik bel een ambulance. Het is schrikken voor Gerda dat er ineens zoveel spoed achter zit. Haar man regelt snel opvang voor de kinderen, die natuurlijk ook erg zijn geschrokken. Tijdens het wachten op de ambulance doe ik nog een aantal controles.
Nuchter
In het ziekenhuis maakt de arts-assistent een echo en de baarmoeder blijkt inderdaad niet helemaal schoon. Gerda moet gecuretteerd worden, zoals dat ook bij een abortus gebeurt. Het stel staat er redelijk nuchter in: het baby’tje was er al uit, nu moet dit er ook nog uit.
Adequaat handelen
Als Gerda de operatiekamer in gaat, ga ik naar huis. Dit was voor het eerst dat tijdens mijn dienst een miskraam op deze manier verloopt. Ook voor dit soort situaties ben je als verloskundige oproepbaar, maar als je na zo’n telefoontje naar iemand toe gaat, is het toch afwachten wat je aantreft. Ik denk dat het belangrijkste is dat je rationeel nadenkt wat er moet gebeuren en adequaat kunt handelen in een dergelijke situatie.
Later op de dag krijg ik een telefoontje uit het ziekenhuis dat de operatie goed verlopen is en Gerda snel weer naar huis mag.
Lees ook:
Deel 1: Hoe een derde bevalling heel anders kan gaan
Deel 2: Vier bevallingen in één nacht
Deel 3: Taalbarrière
Dit vind je misschien ook leuk
Dagboek van een verloskundige deel 14: badbevalling
Dagboek van een verloskundige deel 15: golven bloed
