Dagboek van een verloskundige deel 12: geen hartslag
Verloskundige Sabine (25) beschrijft elke maand op Tipje van de luier haar belevenissen in ‘Dagboek van een jonge verloskundige’. In deel 12: ‘Vera heeft al een tijd de baby niet gevoeld en maakt zich zorgen.’
Op het spreekuur zijn Jan en Vera, in verwachting van hun tweede, aan de beurt. Vera is een week voorbij de uitgerekende datum en wil graag volgende week een controle bij de gynaecoloog. Dit laat ik de assistente regelen en ik grap dat het niet nodig zal zijn, want ze zullen me dit weekend vast bellen voor de bevalling.
Rustige zaterdag
De zaterdag ging rustig en zonder veel telefoon voorbij en op zondagochtend word ik inderdaad gebeld, maar voor een andere bevalling. Bram vertelt dat zijn vrouw Mathilde aan het bevallen is. Bij mijn bezoek blijkt ze nog niet zo ver te zijn, dus spreek ik af tussendoor een kraamvisite te doen.
Baby ziet geel
De kraamverzorgster doet open en begint meteen over haar zorgen over baby Lieve. Ik bekijk Lieve goed en vind haar er erg geel uitzien. Voor de zekerheid neem ik wat bloed bij haar af. Dit laat ik vader Gerard naar het ziekenhuis brengen.
Zorgen
Ondertussen word ik gebeld door Jan. Vera heeft al sinds zaterdag de baby niet gevoeld en ze maken zich zorgen. Ik ga er direct langs. In de auto word ik door Bram gebeld, Mathilde heeft het een stuk zwaarder en ze willen dat ik kom. Ik beloof zo snel mogelijk te komen.
Geen hartslag
Bij Vera aangekomen ligt ze al op bed en ik doe onderzoek. Bij het luisteren naar de hartslag van de baby lukt het me niet om duidelijk iets te horen. Ik wil dat ze zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gaan. Zij vertrekken richting ziekenhuis, ik richting Bram en Mathilde.
Snelle bevalling
Daar aangekomen ligt Mathilde op bed, haar benen tegen elkaar aangeperst. Ik vraag haar haar benen iets te spreiden en zie al een stukje van het hoofd. ‘Ja’, verzucht Mathilde ‘zoiets vermoedde ik al.’ Gelukkig heeft Bram de meeste spulletjes al klaar staan en pak ik mijn spullen uit mijn tas. De hartslag van de baby is goed en bij de volgende wee laat ik Mathilde meepersen. Binnen een kwartier ligt baby Joris op haar buik. Pfoe, ik had niet veel later moeten komen…
Kippenvel
Terwijl ik opruim, word ik gebeld door het ziekenhuis. De arts zegt me zonder omwegen dat ze geen hartslag bij de baby van Vera heeft gevonden en dat dit met een echo bevestigd is. De baby is overleden. Ik krijg kippenvel op mijn armen. Vanuit mijn ooghoek zie ik een dolgelukkige Bram en Mathilde, en ik denk aan Jan en Vera. Snel loop ik de kamer uit en stel nog een paar vragen aan de arts. Daarna zucht ik een keer diep en loop weer zo vrolijk mogelijk de kamer in om Joris na te kijken en te wegen.
Roerige zondag
Hoe rustig mijn zondagdienst begon, zo anders is de afloop. Eén baby opgenomen bij de kinderarts omdat het te geel ziet, één snelle thuisbevalling met een prachtig zoontje als resultaat en een verdrietig paar in het ziekenhuis, die proberen te bevatten wat hen overkomen is.
Lees ook:
Deel 11: uitgeputte mama
Deel 10: ‘Ik bel meteen een ambulance’
Deel 9: ‘Hoe kun je hier een baby krijgen?’
Deel 8: ‘Hoe haal je het in je hoofd?’
Deel 7: onverklaarbare verhoging
Deel 6: ‘Sacha perst, Bob ziet steeds witter’
Deel 5: ‘Oeps, ze heeft al 8 centimeter’
Deel 4: de nasleep van een miskraam
Deel 3: taalbarrière
Deel 2: vier bevallingen in één nacht
Deel 1: hoe een derde bevalling heel anders kan gaan
Eén reactie
Nisa
Oh wat enorm verdrietig!
Wel heel mooi om te lezen hoe divers het beroep eigenlijk is en hoe divers een enkele dag kan lopen.
Interessante reeks, leuk dat ik hem ben tegengekomen!