Het moment dat de zwangerschapstest een duidelijke ‘positief’ aangaf voelt nog als de dag van gisteren: en inmiddels zijn we alweer halverwege de zwangerschap. Ik voel onze kleine man al actief bewegen en de buik begint steeds sneller te groeien. Stukje bij beetje beginnen we…
Mijn eerste – traumatische – bevalling eindigde in een spoedkeizersnede. Daarom werd onze zoon Ties geboren met een geplande keizersnede. Een bizarre ervaring, zo lees je hier:
Zeven maanden na de bevalling van je derde dochter een hele marathon (42,2 km !) lopen. Anita Laan deed het. ‘Ik was gesloopt, leefde op een reserve-accu. En toch hield ik het trainen vol.’
Je leest alle bevallingsboeken, volgt een zwangerschapscursus en mist geen aflevering van ‘One born every minute’. En dan kom je op het moment suprême toch nog voor verrassingen te staan. Dit waren de ‘bevallingsverrassingen’ van mij en de moeders om mij heen.
Ik kan mij er nu al druk om maken: ga ik bij de tweede toch nog een keer proberen om op de natuurlijke manier te bevallen of kies ik voor een geplande keizersnede? WAARSCHUWING: misschien moet je deze blog niet lezen als je binnenkort moet…
Afgelopen week had ik vriendin M. op bezoek, 6 maanden zwanger van haar eerste en volop bezig met de voorbereidingen op de bevalling. Zij vroeg mij: hoe voelen weeën? Zijn het steken of krampen? Is het een scherpe of zeurende pijn?
Eerder schreef ik voor FabMama een brief naar de oprichtster van Hypnobirthing. Ik deed het af als onzin dat weeën geen pijn doen en je de baby eruit kunt ademen, zoals zij beweert. Toch heb ik ook veel aan de cursus gehad. Deze Hypno-wijsheden wil…
Mijn eerste bevalling was op z’n zachtst gezegd geen pretje. Traumatisch misschien zelfs wel. Toch kan ik er inmiddels soms ook wel om lachen: hoeveel pech kun je hebben? Als je nog moet bevallen: geloof me, bij de meeste vrouwen gaat het wél goed.