Gezocht: droomhuis voor mijn dochter

Verhuizen vind ik een ramp. Ik hou niet van veranderingen en al helemaal niet van het maken van grote beslissingen. Toch zetten we ons huis te koop en zoeken we een nieuwe, want we groeien uit ons schelpje. Maar hoe kies ik het huis waar Bente zal opgroeien?

Het huis waar ik de eerste helft van mijn jeugd doorbracht was mijn droomhuis. Ik had een grote roze kamer, woonde op loopafstand van mijn beste vriendinnetje en kon huppelend naar school en de grote speeltuin. Wat wil je als kind nog meer?

Ik was dan ook ontroostbaar toen mijn ouders op mijn achtste een nieuwbouwhuis kochten aan de andere kant van het dorp. Kon mij het schelen dat het een supermooi, luxe huis was in een mooi hofje en dat ik alles voor mijn nieuwe kamer (met eigen wastafel!) zelf mocht uitkiezen. Ik wilde op mijn vertrouwde stekje blijven. Het verdriet was zelfs zo groot – en dit heb ik volgens mij nooit aan iemand verteld – dat ik er zelfs een liedje over schreef, getiteld ‘Waarom moet ik nu verhuizen?’ Zielig hè.

Nieuw onderkomen

Om een lang verhaal kort te maken: voor een kind (voor mij in ieder geval wel) is het huis waar je opgroeit nogal een ding. Ik koester mooie herinneringen aan mijn geboortehuis, kan me zelfs nog moeiteloos de blauwe tegels van de badkamer en de houten keuken voor de geest halen.

En nu sta ik op het punt om te beslissen waar Bente haar jeugd door zal brengen en waar zij dus later aan terugdenkt. Want we gaan ons huis te koop zetten en op zoek naar een nieuw onderkomen. Ik weet het: ik mag in mijn handjes knijpen dat ik de mogelijkheid heb, maar toch bezorgt het me ernstige stress om niet alleen voor mezelf, maar ook voor haar te kiezen.

Hart volgen

Waar gaan we wonen? Gaan we voor het mooiste huis of laten we de locatie leidend zijn? Hebben we liever een grote tuin of een grote keuken? Kiezen we voor een huis dat we zelf moeten verbouwen of eentje die kant en klaar is? Houden we wat ruimte over of gaan we aan de bovenkant van het budget zitten? Keuzes, keuzes.

Misschien moet ik gewoon in mijn hoofd houden wat mijn collega van de week tegen me zei: als je het juiste huis hebt gevonden, dan weet je dat gewoon. Laten we het hopen. En stiekem hoop ik dan dat als wij later nog een keer verhuizen (hopelijk ook naar een groot nieuwbouwhuis ;)), Bente net zo verdrietig zal zijn als ik vroeger. Dan hebben wij de goede keuze gemaakt.

Hoe maakten jullie de beslissing waar je ging wonen en dus waar je kinderen op zouden groeien?