Geplande keizersnede of natuurlijke bevalling?
Ik kan mij er nu al druk om maken: ga ik bij de tweede toch nog een keer proberen om op de natuurlijke manier te bevallen of kies ik voor een geplande keizersnede? WAARSCHUWING: misschien moet je deze blog niet lezen als je binnenkort moet bevallen.
‘Bij mijn volgende baby, mag ik dan kiezen voor een geplande keizersnede?’ Bente was zes weken oud en we zaten voor de nacontrole bij de gynaecoloog. Met de horror van de bevalling – die eindigde in een spoedkeizersnede – nog vers in mijn hoofd (hier lees je mijn bevallingsverhaal), wilde ik alvast het zekere voor het onzekere nemen. Want die pijn en vernedering wilde ik niet nog een keer meemaken. Nooit meer.
Doe mij maar een keizersnede
Ja, dat mocht, zei de gynaecoloog. Maar ik zou het ook weer op de natuurlijke manier mogen proberen, want het was mogelijk dat nummer 2 wél door mijn bekken zou passen. Het enige dat echt was uitgesloten, was een thuisbevalling. Op dat moment wist ik het zeker: doe mij maar een keizersnede.
Geen weeën, knippen of scheuren
Maar nu, ruim een jaar later, ben ik er niet meer zo zeker van. Hoewel het voorlopig nog niet aan de orde is, kan ik nu al mijn hoofd breken over dit dilemma. Aan de ene kant lijkt het mij wel prettig, een geplande keizersnede. Dan weet ik precies wanneer hij/zij geboren wordt (dus niet die onzekerheid en spanning van het wachten), kan ik de weeën overslaan, hoef ik niet met weeën de auto in, hoef ik niet bang te zijn voor inknippen, uitscheuren, vacuümpomp of verlostang en hoef ik niet met mijn benen in de beugels terwijl er een heel medisch team mijn geboortekanaal in gluurt (enz., enz.).
Wel operatie
Maar, dan is er ook een lijst met nadelen: dat je de geboortedatum van je kind bij voorbaat al weet (weg verrassing). Het infuus. De ruggenprik. De katheter. De operatie. De verdoofde benen. De bedrust. De napijn. Twee tot drie nachten in het ziekenhuis. Wekenlang rustig aan doen. Bij Bente vond ik de ingreep meevallen, maar dat kwam misschien wel omdat de keizersnede toen voor mij de laatste uitweg was. Voor mij telde er maar één ding: dat het over zou zijn. De ruggenprik was de grootste verlichting die ik me kon bedenken. Het infuus voelde ik niet eens. Maar, hoe zal dat zijn als je nog helemaal nergens last van hebt?
Dat laatste stukje…
En dan is er nog het allergrootste nadeel: dat ik dan nooit een natuurlijke bevalling zou hebben ervaren. Bij Bente ben ik een heel eind gekomen – heb ik eigenlijk alles meegemaakt behalve dat laatste stukje. En juist dat stukje lijkt mij zo fantastisch; Het moment dat hij/zij eruit komt en op je buik wordt gelegd. Of misschien dat je hem of haar zelf aan kunt pakken. Dat zal ik dan nooit meemaken.
Je weet het nooit
Hoe ik deze beslissing te zijner tijd ga maken, weet ik nog niet. Ik denk door er veel over te praten met verloskundige, gynaecoloog en ervaringsdeskundigen. En zelfs dan, als je een keuze hebt gemaakt, kan het altijd anders lopen. Wie weet is er geen tijd meer om naar het ziekenhuis te gaan en dient hij/zij zich toch op de natuurlijke weg aan. Of ligt hij/zij in een stuit en wordt het hoe dan ook een keizersnede. We zullen zien.
Lees ook:
Hoe voelen weeën? Goede vraag!
Wat Hypnobirthing mij heeft gebracht
6 Reacties
Sab
Ik heb een keizersnede ivm stuitligging gehad. Zou er geplande zijn maar mijn vliezen braken al eerder. Een gentle sectio gehad, super goede herinnering aan.
De ruggenprik, infuus en katheter vielen me heel erg mee. Was veel meer bezig met dat ze geboren ging worden. Ik wilde geen stuitbevalling ivm angst voor horrorbevallig en spoedks daarom gekozen voor een geplande. Succes met je keuze voor de volgende bevalling
Marjolein
Dankjewel! Ik kan me voorstellen dat je op dat moment meer bezig bent met de geboorte dan alle toeters en bellen eromheen: dat had ik inderdaad bij mijn keizersnede ook. Gelukkig werkt dat zo 🙂 Fijn dat je goede herinneringen hebt aan je bevalling, dat is ontzettend belangrijk.
Zip
Mijn eerste bevalling was ook horor met uiteindelijk een spoedkeizersnede. Van de tweede nu 4 maanden geleden zou ik op de natuurlijke manier bevallen maar wel met behulp van pijnbestrijding.
Met 37 weken lag mijn zoon nog in een stuit, volgens mijn gynaecoloog kon ik gewoon op de natuurlijke manier bevallen maar daar was ik heel resoluut in gewoon een keizersnede en ik moet zeggen heb daar geen spijt van. Het werd een gentle sectio en heb dat als ontzettend fijn ervaren.
Marjolein
Dank voor je reactie. Ik kan me voorstellen dat je dan het risico niet wilt nemen, als het de eerste keer zo horror was en je tweede in een stuit lag. Dan zou ik dezelfde beslissing hebben gemaakt. Zo zie je maar weer: je weet toch nooit hoe het loopt! Maar in ieder geval superfijn dat je je tweede bevalling als fijn hebt ervaren!
Anne
Ik heb zelf erg goede herinneringen aan mijn bevalling, een van de eerste dingen die ik zei was wauw dit wil ik nog wel n keer, dit is gaaf😂
Marjolein
Wat heerlijk voor je! Ik wou dat ik hetzelfde kon zeggen!