peuter opvoeden
Kids,  Peuters & kleuters

Leuk joh, zo’n peuter: driftbui midden in de winkel

Ik dacht dat ik wist wat een driftbui was, tot mijn dochter (2) laatst een échte had. Zelf kon ik ook wel huilen. Zeker toen er iemand achter mij afkeurend zei: ‘nou,nou!’

‘Nou, nou’, zegt de statige meneer achter mij afkeurend. ‘Voor je het weet is deze fase voorbij’, zegt de lieve dame voor mij. ‘Veel sterkte nog vandaag’, zegt de verkoper. Bente ligt gestrekt op de vloer van de drogist en trapt luid brullend tegen een rek met vitamines aan.

Ik huil van binnen

En dat is ook wel begrijpelijk. Het is natuurlijk ook belachelijk dat ze van mij niet in haar eentje de hele winkel rond mag rennen. Ik voel het zweet langs mijn slapen naar beneden lopen terwijl ik mijn 15 kilo wegende brullende mini-mensje in de ene arm houd en met mijn overgebleven arm voor mijn neusspray probeer te betalen. Van binnen huil ik net zo hard als mijn dochter. Wat is dit %*#!

Het echte werk

Eigenlijk dacht ik al te weten wat een driftbui was, zo lees je hier. Ik had zelfs een rijtje tips om ze te voorkomen (ha, ha). Nou, de afgelopen weken is gebleken dat ik nog van niets wist. Toen mijn dochter twee weken geleden middenin de bakkerij een ECHTE driftbui kreeg, realiseerde ik het mij: dit is het echte werk. We aten een koekje, maar madam wilde niet háár helft, neeeeeee, ze wilde mijne. En dat kreeg ze niet.

Schuimbekken

Dus zette ze het op een brullen, ging ze in de gestrekte modus, trapte ze haar schoenen uit. Ik zweer het je: ze was nog nét niet aan het schuimbekken. Ik wist niet hoe snel ik uit de bakkerij moest verdwijnen. Ik griste schoen, jas, kind en wandelwagen bij elkaar en spurtte naar buiten. Buiten legde ik haar maar op de grond, want er was echt geen land mee te bezeilen. Godzijdank was daar ook zo’n lieve moeder (van drie kids), die zei: ‘Oh, heel herkenbaar hoor. Gelukkig is het een fase!’.

Eerste indruk

Het lullige was overigens dat dit de eerste keer in het centrum van ons nieuwe dorp was. Lekkere eerste indruk joh! Volgens mij schrok ze trouwens ook van zichzelf: ze heeft het nog dagen over ‘huilen’ en ‘bakker’ gehad. Hoe dan ook: vanochtend gebeurde het weer, dit keer dus in de drogisterij (waarom altijd op openbare plekken?!). Weer zonder duidelijke aanleiding of vooraankondiging. En met weer een wanhopige mama die niet wist wat ze eraan moest doen.

Steun

Maar één ding weet ik wel: het helpt NIET als er mensen zijn zoals die meneer in de drogist die zeggen ‘nou,nou!’. Ik weet ook wel dat mijn kind onuitstaanbaar is! En wat is het fijn als er mede-moeders of vaders zijn die hun medeleven tonen. Want een beetje steun in zo’n situatie kun je wel gebruiken.

Lees ook:

‘Gaan we nu naar huis?’: verhuizen met een 2-jarige

100x wat ik leerde in mijn tweede jaar als moeder

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge