De eerste maanden

Baby mee naar het werk? No way!

In In tranen was ik toen ik op de eerste werkdag na mijn verlof Bente achter moest laten bij opa en oma. Vijf maanden was ik niet van haar zijde geweken, en nu moesten we het maar liefst acht uur zonder elkaar zien te redden. Wat een ramp! Bij sommige buitenlandse bedrijven hebben ze de oplossing: je baby meenemen naar je werk en vanachter je bureau verzorgen. Iets voor mij?

Babies in the office

Gisteren zag ik ‘Babies in the office’, een tv-programma uit 2012 over een Brits experiment: bij het succesvolle taxibedrijf Addison Lee mochten werknemers hun kinderen meenemen naar het werk. Nee, ze hadden geen crèche gecreëerd: de medewerkers moesten zelf voor hun kinderen zorgen. Achter hun bureau. In Amerika was dit bij sommige bedrijven al heel normaal. Om de kans te verkleinen dat moeders langer verlof zouden nemen of helemaal niet meer terug zouden komen. Bij het kinderkledingbedrijf Zutano kregen de moeders zelfs een eigen kantoor met ledikant, zodat ze rust en privacy hadden bij de verzorging van hun baby.

Slapen onder het bureau

Het idee erachter was dat het het bedrijf veel geld kost om nieuwe mensen in te werken als ouders minder gaan werken omdat de opvang te duur is. En ook voor de ouders zou het uiteraard kosten schelen. Daarbij spendeerden ze nu meer tijd met hun kinderen. De kinderen waren allemaal onder de 3. Het gevolg: een meisje dat met een pen op financiële verslagen kraste, een ander meisje dat in haar maxi cosi onder het bureau lag te slapen en een 3 maand oude baby die op de arm van moeder lag te slapen terwijl zij telefoongesprekken voerde. De collega’s vonden het allemaal wel gezellig, maar je zag ze denken: één dag is leuk hoor, maar dit gaat toch niet vaste prik worden? Eén vader – die zijn kinderen thuis had zitten – sprak uit wat ze allemaal dachten: het fijne van het kantoor is dat het juist zo lekker rustig is, in tegenstelling tot thuis.

Dat werkt toch niet?

Die initiatiefnemer heeft vast geen kinderen, dacht ik toen ik het zag. Want als je wel kinderen hebt, dan weet je dat je nergens aan toe komt als het kind wakker is. Tenminste, aan niets waarbij je na moet denken. Stofzuigen lukt nog wel als baby in de box ligt te spelen. Boodschappen, dat is zelfs gezellig samen. Maar salarissen checken of klanten te woord staan in een callcenter? Hou op zeg, dat kan toch niet? Ik heb het nog niet helemaal af gezien, maar aan het einde van de eerste dag waren op één afdeling de targets niet gehaald, waren op de andere afdeling de lonen voor het eerst in dertig jaar bijna niet uitbetaald en was op de laatste afdeling al één moeder afgehaakt.

Even niet moeder

Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Ik moet er echt niet aan denken om Bente mee te nemen naar het werk. Hoe lief en leuk ik haar ook vind en hoe graag ik ook bij haar ben. Op mijn werk ben ik even niet moeder, maar ben ik Marjolein, die ook nog andere dingen kan dan papjes maken en luiers verschonen. Het verzorgen van een kind is een fulltime baan en die kun je niet combineren met een andere fulltime baan. Daarbij lijkt het me voor haar ook niet leuk. Ik denk dat Bente liever bij haar opa’s en oma’s is, die de volle aandacht voor haar hebben, dan op werkdagen bij mij op kantoor, waar ik haar ‘erbij’ doe.

Wat vinden jullie?

Lees ook:

10 tips voor kolven op het werk

2 Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge