Hoog tijd voor een update! - Tipje van de luier

De laatste keer dat ik van mij heb laten horen op Tipje van de luier was in oktober. Intussen is er van alles gebeurd, met als hoogtepunt de geboorte van onze zoon. Hoog tijd voor een update dus!

Lieve allemaal,

Tot mijn schrik zie ik dat ik in oktober voor het laatst iets van mij heb laten horen. Toen was ik zo’n 18 weken zwanger en wisten wij net dat wij een zoon zouden krijgen. Nou, die zoon is er inmiddels lang en breed hoor! Ties is op 14 maart om 10:58 geboren met een geplande keizersnede (waarover later meer) en ligt as we speak hij heerlijk in de box te pitten.

Een beetje rust

De afgelopen maanden waren zo roerig (waarover ook later meer) dat het bloggen even op een (heel) laag pitje stond. Maar nu de rust in huize De Jong weer een beetje (heel klein beetje…) is teruggekeerd, hoop ik weer wat meer tijd te hebben voor Tipje van de luier. Want zeker nu met zo’n kleintje zit ik weer boordevol ideeën die ik graag met jullie deel.

Blij mannetje

Ties is nu zeven weken oud en het gaat echt heel erg goed. Over het algemeen – op die *&$ groeisprongetjes na (waarover ook later meer) – is het een heel lief en tevreden mannetje. Drinkt goed, slaapt goed (afgelopen nacht ruim zes uur achter elkaar, joepie!!) en zoekt met zijn lieve lach en grappige geluidjes al echt contact. Maatje 50 ligt alweer op zolder en ook 56 wordt hier en daar al krap.

Best pittig

Natuurlijk is het wel wennen om ineens twee kinderen te hebben, zeker op de dagen dat ik alleen met ze ben. De aandacht verdelen is niet altijd makkelijk en eigenlijk voel je je altijd schuldig tegenover één van de twee. Dat is soms best moeilijk (waarover ook later meer :-)).

Jaloers

Voor Bente, die nu bijna 3 is, valt het niet altijd mee om de eerste plek met iemand te moeten delen. Het is ook nogal wat: sta je drie jaar lang in het middelpunt van belangstelling, moet je ineens 50% van de aandacht afstaan aan een huilend, poepend en spugend baby’tje. Gelukkig botviert ze haar frustratie niet op haar broertje, maar op ons 🙂

Genoeg om over te schrijven, dus. Nu maar hopen dat Ties en Bente mij de kans geven om het ook op papier te zetten. Je weet het maar nooit met die kleintjes!