Baby versus dreumes: de 6 voordelen

‘Het wordt steeds makkelijker’, hoor je mama’s van oudere kinderen altijd zeggen. En ja, dat is zeker zo. Zo vind ik het al veel makkelijker om moeder te zijn van een dreumes (1,5) dan van een baby. Maar het hebben van een baby heeft ook zo zijn voordelen…

Ik vind het heerlijk dat mijn dreumes (19 maanden) kan lopen, praten/aan kan geven wat ze wil en veel zelf kan doen (boterham naar binnen schuiven, zichzelf verplaatsen, kleine opdrachtjes uitvoeren). Stiekem vind ik deze leeftijd veel leuker en makkelijker dan toen zij nog een baby was. Maar, dat baby-zijn had ook zijn voordelen:

Meer slapen overdag

Toen mijn vriendin vertelde dat haar zoontje (5 maanden) overdag een uur of vier (!!) sliep, dacht ik: wow. Sliep Bente ook zoveel? Bij ons is de teller inmiddels terug naar 1 middagslaapje van 1,5 tot 2 uur per dag. Als je dan een dag alleen thuis bent met de dreumes in kwestie, duurt-ie best lang. Lees ook: 7 onmisbare weetjes over slapen en je baby
Ongestoord snoepen

Alles wat ik eet, wil Bente ook (‘Poeve!’, ‘Poeve!’ = ‘Proeven!’). En gezien ik niet wil dat zij veel koek, snoep en chocola eet, moet ik dit stiekem doen. Op de wc bijvoorbeeld. Of – één van mijn goede voornemens – het gewoon zelf ook niet meer doen. Goed voor die ‘zwangerschapskilo’s’ die er nog steeds aan zitten. Lees ook: Ik zat op de wc en at stiekem een banaan
Uren in de kinderwagen

Ik kan mij nog een keer herinneren, Bente was een paar weken oud, dat ik ongestoord een uur of drie kon winkelen terwijl zij in de kinderwagen lag te slapen. Dat zit er nu niet meer in. Na 200 meter in de buggy roept ze al ’tappetappetap’ oftewel: ‘Ik wil lopen’.
Rustig avondeten

Toen Bente alleen nog vloeibaar voedsel kreeg, konden wij gewoon ongestoord (alhoewel, af en toe onderbroken door een huilbui) ons diner naar binnen werken. Maar nu gaat dit gepaard met rondvliegende sperziebonen en lepels en yoghurt in Bentes haren.
Geen tegenwerking

Mijn dochter zegt nu zeer overtuigend ‘Nee, nee, nee!’ als ze iets niet wil. En als ze geen zin heeft in haar eten, aarzelt ze niet om de lepel een mep te geven. Als ze haar jasje niet aan wil, duikt ze onder de tafel om zich te ‘verstoppen’. En als ze uit badje moet en niet van te voren wordt gewaarschuwd, kan ze een flinke keel opzetten. Baby’s hebben niets te willen… (grapje)
Niet opvoeden

Je hoeft bij een baby nog niet na te denken of het nou eigenlijk pedagogisch verantwoord is dat je je kind toch dat doosje rozijntjes geeft omdat ze er al een uur om zeurt. Of de hele dag door te roepen ‘Blijf van die afwasmachine/afstandsbediening/iPad af!’ Baby’s hoef je alleen maar te voeden, verschonen, liefde te geven en te slapen te leggen. Appeltje, eitje toch? 😉