Dagboek van een verloskundige deel 2: vier bevallingen in één nacht

Verloskundige Sabine (24) is net afgestudeerd en werkt sinds januari in een praktijk in het midden van het land. Elke maand beschrijft ze op Tipje van de luier een bijzondere bevalling in ‘Dagboek van een jonge verloskundige’. Deel 2: vier bevallingen in één nacht.

Het is half twaalf ’s avonds en ik ben thuis bij Anne en Jan (26), die hun eerste kindje krijgen. Anne heeft bijna volledige ontsluiting als ik word gebeld door een stel dat hun derde kind krijgt. Omdat ik niet weg kan, bel ik een collega op om te vragen of zij poolshoogte wil gaan nemen. Een derde bevalling kan namelijk snel gaan.

Nog één

Als baby Sjoerd is geboren en ik aan het hechten ben, word ik wéér gebeld. Jens zegt dat zijn vrouw Maaike (22) nog niet elke vijf minuten weeën heeft, maar dat het wel flink zeer doet. Ook voor hen is het hun eerste kindje en ik verwacht dat Maaike nog in de beginfase van de ontsluitingsperiode zit. Ik spreek een tijd af dat ik er kan zijn, en druk ze op het hart dat ze eerder moeten bellen als er nood aan de man is. Ik blijf rustig, maar helemaal relaxed ben ik niet: je weet nooit hoe snel een bevalling kan gaan.

En nog één!

Als ik nét klaar ben met hechten bij Anne en Jan, word ik nogmaals gebeld: bevalling nummer vier is in aantocht. Hoe ga ik dit aanpakken? Dat het zó druk is, komt bijna nooit voor. Het is inmiddels twee uur ’s nachts en de collega die ik eerder gebeld had, is nog druk bezig met haar bevalling. Er zit niets anders op dan een collega die vrij is wakker te bellen. Gelukkig vindt ze het niet erg: zij weet ook wel dat ik niet zomaar bel. Terwijl zij naar bevalling nummer vier gaat, ga richting Maaike en Jens. Nieuwbakken papa Jan is zo lief om mij te helpen mijn spullen in de auto te zetten. De kraamhulp blijft nog even om te helpen met douchen en opruimen.

Storm

Of deze nacht nog niet spannend genoeg is: het stormt. Door weer en wind rijd ik naar Maaike en Jens, over allemaal afgelegen boerenwegen. Eenmaal daar blijkt Maaike nog maar twee centimeter ontsluiting te hebben. We spreken af dat we over drie uur weer contact hebben. Als ik nét anderhalf uur in mijn bed lig, bellen ze weer. De vliezen zijn gebroken en het vruchtwater lijkt groenig: dat kan erop wijzen dat de baby in het vruchtwater heeft gepoept.

Ik blijf

Ook ik vermoed dat de baby in het vruchtwater heeft gepoept, en dat betekent dat we naar het ziekenhuis moeten. In principe zou ik nu naar huis kunnen: de zorg draag ik over aan het ziekenhuis. En ik kan die paar uur slaap goed gebruiken voor ik de volgende ochtend mijn visites ga lopen. Toch besluit ik te blijven: Jens is ziek en moet regelmatig een sprintje naar de wc maken en Maaike is nogal angstig. Ze vindt het maar niets, die vreemde mensen om haar heen. Ik help haar door de bevalling heen. Binnen een half uur heeft Maaike gelukkig volledige ontsluiting en is de baby – ook een jongen – er vrij snel.

Wat een nacht!

Om zeven uur ’s ochtends ben ik weer thuis, ontbijt ik en doe ik de administratie van de bevallingen. Daarna volgen nog vijf kraamvisites. Als ik aan het einde van de dag thuis kom, stort ik in. Wat een nacht!

Wegens privacyredenen zijn de namen gefingeerd.

Lees ook:

Dagboek van een verloskundige deel 1